Let's pray
Door: Sanne & Lisa
Blijf op de hoogte en volg Sanne en Lisa
05 Januari 2013 | Zambia, Lubwe
Lieve allemaal,
Maar weer even een berichtje vanaf onze kant om te laten weten hoe het gaat. Deze week een erg leuke en best drukke week (voor hier) gehad. Na de heftige nieuwjaarsdag op tijd in bed om ’s ochtends weer op tijd in het ziekenhuis te zijn voor onze eerste outreach. Outreach is een bezoek vanaf het ziekenhuis geregeld in dorpjes rondom Lubwe. Daar worden kinderen beneden de vijf gewogen en gecontroleerd, vaccinaties en voorlichting gegeven en zwangeren worden nagekeken. Ook een mooie gelegenheid voor ons om wat klamboes uit te delen die erg gewild zijn en waar bijna om wordt gevochten om er 1 te krijgen. We nemen er telkens rond de dertig mee en het zijn er altijd te weinig.. Omdat ze erom vechten blijkt wel weer hoe hard ze nodig zijn, dus dat doet ons dan weer goed. Ook delen we telkens ballonnen uit die ook met open armen worden ontvangen, erg leuk!
Sister Beatrice gaat elke keer mee om ons te begeleiden en om ons te helpen met de interviews afnemen omdat veel mensen alleen maar Bemba spreken, zo kan zij mooi voor ons vertalen. We hebben al onze groepen al bijna gehad en er komen wonderbaarlijke dingen uit. Als je je bedenkt dat malaria hier doodsoorzaak nummer 1 is zou je verwachten dat iedereen ook weet hoe je je er tegen beschermt en wat symptomen en dergelijke zijn. Het tegendeel is waar. We hebben de groep kinderen (5-15 jaar) gisteren geïnterviewd in ook weer een outreach post. Als je ze vroeg hoe je je moet beschermen tegen malaria (ramen op tijd dicht, lange kleren aan ’s avonds en slapen onder een klamboe) kregen we antwoorden als: slapen in een schoon bed, in de schaduw zitten en niet met water spelen. Eigenlijk heel ernstig dat deze kinderen het niet weten, en die voorlichting is dus extra belangrijk. Hopelijk doet het internet het weer goed dat we wat foto’s kunnen uploaden van het uitdelen van de klamboes en van het doen van de interviews.
Donderdags waren we een dagje vrij en zouden we meegaan naar Mansa om een nieuwe stempel in ons paspoort te krijgen, langs de bank te gaan en boodschappen te doen. Omdat het de hele nacht geregend had was de weg naar Lubwe (die van een soort gravel is) supermodderig en dus haast onbegaanbaar. We hebben er dan ook maar liefst 3,5u over gedaan. Maar ach, alles went ook die lange autoritjes en je ziet van alles onderweg dat is dan weer leuk. We voelen ons net Beatrix in de gouden koets want iedereen zwaait naar ons of kijkt ons met grote ogen aan. Nadat we aan waren gekomen in Mansa eerst langs de bank, helaas geen geld kunnen pinnen want het apparaat lag eruit (yes, daarvoor zo lang in de auto gezeten haha..) dus pech gehad. Toen een lading boodschappen gedaan. Helaas waren de Savannah’s op, dus moesten we een ander drankje proberen.. Ook dat viel wel in de smaak dus maar goed dat we wat anders gekozen hebben. Na de boodschappen zijn we naar de immigratiedienst geweest. Komen we daar aan, geen personeel, nee zegt iemand anders die zijn thuis. Ooh zeiden wij maar we hebben 3,5u gereden voor één zo’n rot stempel en we komen niet meer terug. Nou zegt die man dan moet je hem maar even bellen die daar overgaat. Zo gezegd zo gedaan, man gebeld hem thuis opgepikt, terug naar de immigratiedienst, stempel in ons paspoort erbij, man weer thuis afgezet en klaar waren we weer. Haha, dat hadden ze in Nederland eens moeten doen. Hilarisch.
Nou wij hadden alles geregeld alleen Sister Bea moest van alles doen. Zo eerst wat kalenders opgehaald voor in de kerk met Jezus christus op de voorkant, daarna naar een ander klooster om iemand te begroeten ofzo, hallelujah, en daarna een hele omweg maken om de kalenders weer bij een ander klooster te brengen. Amen! Haha. Wat een belevenis weer!
En je kunt zeggen wat je wil maar de Zambianen zijn echt LUI! Mijn god, iedereen, maar dan ook iedereen wordt thuis voor de deur afgezet, de auto wordt zo dicht mogelijk voor de deur gezet voordat iemand uitstapt en het maakt niet uit hoe ver je ervoor moet omrijden. Toen wij zeiden dat we wel even lopend naar het dorpje gingen om wat brood te halen keek iedereen ons maar raar aan: we kunnen er ook wel even heenrijden zeiden ze.. Wij lopen wel! Ook wel weer gezellig want van heinde en verre horen we al: MZUNGU! MZUNGU! En staat een hele delegatie kinderen langs de kant om ons een hand te geven. Of alleen maar even te zwaaien..
Nu hebben we lekker weekend om ons weer op te laden voor weer een weekje stage. Tijd gaat snel, nog maar twee weekjes stage, volgende week vrijdag moeten we onze presentatie al doen en dan zit de tijd er alweer op.
Tot de volgende keer!!
Liefs Sanne & Lisa
Ps. Het kindje wat we met nieuwjaarsdag hebben gereanimeerd is helaas de volgende ochtend overleden..
Maar weer even een berichtje vanaf onze kant om te laten weten hoe het gaat. Deze week een erg leuke en best drukke week (voor hier) gehad. Na de heftige nieuwjaarsdag op tijd in bed om ’s ochtends weer op tijd in het ziekenhuis te zijn voor onze eerste outreach. Outreach is een bezoek vanaf het ziekenhuis geregeld in dorpjes rondom Lubwe. Daar worden kinderen beneden de vijf gewogen en gecontroleerd, vaccinaties en voorlichting gegeven en zwangeren worden nagekeken. Ook een mooie gelegenheid voor ons om wat klamboes uit te delen die erg gewild zijn en waar bijna om wordt gevochten om er 1 te krijgen. We nemen er telkens rond de dertig mee en het zijn er altijd te weinig.. Omdat ze erom vechten blijkt wel weer hoe hard ze nodig zijn, dus dat doet ons dan weer goed. Ook delen we telkens ballonnen uit die ook met open armen worden ontvangen, erg leuk!
Sister Beatrice gaat elke keer mee om ons te begeleiden en om ons te helpen met de interviews afnemen omdat veel mensen alleen maar Bemba spreken, zo kan zij mooi voor ons vertalen. We hebben al onze groepen al bijna gehad en er komen wonderbaarlijke dingen uit. Als je je bedenkt dat malaria hier doodsoorzaak nummer 1 is zou je verwachten dat iedereen ook weet hoe je je er tegen beschermt en wat symptomen en dergelijke zijn. Het tegendeel is waar. We hebben de groep kinderen (5-15 jaar) gisteren geïnterviewd in ook weer een outreach post. Als je ze vroeg hoe je je moet beschermen tegen malaria (ramen op tijd dicht, lange kleren aan ’s avonds en slapen onder een klamboe) kregen we antwoorden als: slapen in een schoon bed, in de schaduw zitten en niet met water spelen. Eigenlijk heel ernstig dat deze kinderen het niet weten, en die voorlichting is dus extra belangrijk. Hopelijk doet het internet het weer goed dat we wat foto’s kunnen uploaden van het uitdelen van de klamboes en van het doen van de interviews.
Donderdags waren we een dagje vrij en zouden we meegaan naar Mansa om een nieuwe stempel in ons paspoort te krijgen, langs de bank te gaan en boodschappen te doen. Omdat het de hele nacht geregend had was de weg naar Lubwe (die van een soort gravel is) supermodderig en dus haast onbegaanbaar. We hebben er dan ook maar liefst 3,5u over gedaan. Maar ach, alles went ook die lange autoritjes en je ziet van alles onderweg dat is dan weer leuk. We voelen ons net Beatrix in de gouden koets want iedereen zwaait naar ons of kijkt ons met grote ogen aan. Nadat we aan waren gekomen in Mansa eerst langs de bank, helaas geen geld kunnen pinnen want het apparaat lag eruit (yes, daarvoor zo lang in de auto gezeten haha..) dus pech gehad. Toen een lading boodschappen gedaan. Helaas waren de Savannah’s op, dus moesten we een ander drankje proberen.. Ook dat viel wel in de smaak dus maar goed dat we wat anders gekozen hebben. Na de boodschappen zijn we naar de immigratiedienst geweest. Komen we daar aan, geen personeel, nee zegt iemand anders die zijn thuis. Ooh zeiden wij maar we hebben 3,5u gereden voor één zo’n rot stempel en we komen niet meer terug. Nou zegt die man dan moet je hem maar even bellen die daar overgaat. Zo gezegd zo gedaan, man gebeld hem thuis opgepikt, terug naar de immigratiedienst, stempel in ons paspoort erbij, man weer thuis afgezet en klaar waren we weer. Haha, dat hadden ze in Nederland eens moeten doen. Hilarisch.
Nou wij hadden alles geregeld alleen Sister Bea moest van alles doen. Zo eerst wat kalenders opgehaald voor in de kerk met Jezus christus op de voorkant, daarna naar een ander klooster om iemand te begroeten ofzo, hallelujah, en daarna een hele omweg maken om de kalenders weer bij een ander klooster te brengen. Amen! Haha. Wat een belevenis weer!
En je kunt zeggen wat je wil maar de Zambianen zijn echt LUI! Mijn god, iedereen, maar dan ook iedereen wordt thuis voor de deur afgezet, de auto wordt zo dicht mogelijk voor de deur gezet voordat iemand uitstapt en het maakt niet uit hoe ver je ervoor moet omrijden. Toen wij zeiden dat we wel even lopend naar het dorpje gingen om wat brood te halen keek iedereen ons maar raar aan: we kunnen er ook wel even heenrijden zeiden ze.. Wij lopen wel! Ook wel weer gezellig want van heinde en verre horen we al: MZUNGU! MZUNGU! En staat een hele delegatie kinderen langs de kant om ons een hand te geven. Of alleen maar even te zwaaien..
Nu hebben we lekker weekend om ons weer op te laden voor weer een weekje stage. Tijd gaat snel, nog maar twee weekjes stage, volgende week vrijdag moeten we onze presentatie al doen en dan zit de tijd er alweer op.
Tot de volgende keer!!
Liefs Sanne & Lisa
Ps. Het kindje wat we met nieuwjaarsdag hebben gereanimeerd is helaas de volgende ochtend overleden..
-
05 Januari 2013 - 17:31
Niels:
Goed verhaal weer, ook al had ik een groot gedeelte al meegekregen.
Maar er zijn weer foto's, top!!
Ik maak we wel een beetje zorgen om je Lisa, je hebt nog lang niet zo'n bruin kleurtje als de meeste anderen op de foto's... Zit je wel genoeg in de zon?
Fijne tijd nog daar!
Niels -
05 Januari 2013 - 19:17
Emma (vaa):
Zo leuk om al jullie verhalen te lezen! Niks veranderd daar;) Die eeeeeindeloze omwegen van Sr Beatrice altijd ja haha, in elk dorp heeft ze wel iets of iemand die ze moet bezoeken, afzetten of ophalen!
Geniet van de laatste weken en groeten daar!
Emma -
05 Januari 2013 - 22:33
Alwiene:
Leuk om weer zo'n mooi verhaal van jullie te lezen. Geweldig hoe jullie aan die stempel in het paspoort zijn gekomen, die man was dus echt niet lui, anders was hij vast niet mee gegaan. Die foto's zijn echt mooi, krijgen we toch een beetje een beeld van hoe jullie daar leven tussen al die gebruinde mensen.... Geniet nog even, tis zo weer voorbij.... -
06 Januari 2013 - 11:59
Hetty Van Meeteren:
Lieve Sanne en Lisa, wat ben ik blij om weer wat van jullie te horen, want er wordt zoveel naar jullie gevraagd hoe het daar in dat verre Afrika is. zelfs gisteren op de markt bij de horloge man heb ik nog uitgebreid over jullie staan praten. maar op zo'n moment merk je wel dat het gemis best groot is, maar ik gun het jullie van harte hoor. en dan die prachtige foto's je kunt er niet genoeg opzetten zo leuk om naar te kijken. mijn favoriet is het kindje onder de tafel wat een schatje en zo donker het is echt een groot verschil met jullie haha.
Hier in Ede is alles oke het normale leventje gaat weer van start want met al die feestdagen weet je bijna niet meer welke dag het is.Gisteren zijn we naar Aartjan en Petra geweest om de kleine Nout te bewonderen en San het is zo'n schatje echt een lekker kereltje. we zijn vergeten een foto te maken maar we vragen er nog eentje en dan mailen we die wel even.Papa maakt zich klaar om voor twee dagen naar Parijs te gaan naar een leverancier dus een leuk tripje dus Marleen en ik zijn vandaag samen en gaan armbandjes maken. Nou meiden geniet nog van die laatste weken heel veel liefs en een hele dikke kus van Papa Ad Mama Hetty en Marleen
-
06 Januari 2013 - 21:14
Nadieh:
He Lisa en Sanne,
Gatver, kippenvel van jullie laatste zin!!
Geniet er nog even van, nog 3 weekjes lies! xx -
08 Januari 2013 - 21:32
Ben:
Hoi Lisa, en ook uiteraard Sanne, heb dan eindelijk een kijkje genomen op jullie site.
maar wat een mooi verhaal van jullie uit Zambia. Gaat alles goed met je Lisa, zo tezien van wel. Zag dat de klamboes goed terecht komen, dus dat hebben jullie prima geregeld, Het leven daar maakt zeker wel groote indruk op jouw he. wat een verschil met ons. Oma van Mark vond het ontzetend leuk en lief van je dat je haar een kaartje hebt gestuurd, en ik natuurlijk ook want mij naam stond er ook bij,haha.
Lisa hoop dat je nog een hele fijne tijd hebt in Zambia , en dat geld ook voor je vriendin Sanne. groetjes uit Wijhe. Ben -
09 Januari 2013 - 00:04
Jeroen Kolkman:
Ha Lisa,
Wat leuk om een keer een verhaal van je te lezen. Ik was wel even benieuwd met wat je allemaal mee maakt in Zambia. Heel veel dingen zijn toch wel super herkenbaar, alles loopt toch niet zoals je zelf van te voren zo mooi had gepland. ik vind het zijn charmes ook wel weer hebben!
Heel veel plezier en succes daar nog. Zie dat je (jullie) goede dingen doen. Ben benieuwd naar je verhalen!
Tot carnaval -
09 Januari 2013 - 00:04
Jeroen Kolkman:
Ha Lisa,
Wat leuk om een keer een verhaal van je te lezen. Ik was wel even benieuwd met wat je allemaal mee maakt in Zambia. Heel veel dingen zijn toch wel super herkenbaar, alles loopt toch niet zoals je zelf van te voren zo mooi had gepland. ik vind het zijn charmes ook wel weer hebben!
Heel veel plezier en succes daar nog. Zie dat je (jullie) goede dingen doen. Ben benieuwd naar je verhalen!
Tot carnaval -
09 Januari 2013 - 19:00
Sanne En Lisa In Zambia:
Bedankt voor alle leuke reacties en succeswensen!! -
13 Januari 2013 - 14:19
Ad:
Lieve Sanne en Lisa,
Wat een machtig mooie en indrukwekkende foto's weer. Bizar dat het allemaal er daar zo aan toe gaat, we verbazen ons elke weer. Jullie zullen je waarschijnlijk ook nog elke dag verbazen en en er later nog met een voldaan gevoel op terugkijken dat je zoveel goeds hebt kunnen doen voor deze mensen.
Sanne, gelukkig hebben we nog kunnen bellen met elkaar op je verjaardag en doen we het nog eens over op 3 februari samen met Marleens verjaardag.
Over 14 dagen weer lekker thuis, super natuurlijk hoewel ik me ook voor kan stellen hoe moeilijk het is om dit alles achter te laten.
Schrijf nog een paar mooie verslagen en vergeet de foto's niet te plaatsen, we kijken er naar uit.
Dikke knuffel voor jullie 2 toppers en tot snel.
Je pappie :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
