Bye bye Lubwe !

Het is alweer een tijdje geleden dat we wat van ons hebben laten horen dus tijd voor een nieuwe update vanuit Zambia. Intussen hebben we weer veel gezien, beleefd en gedaan. Het internet was weer eens erg slecht, vandaar geen reacties op mailtjes en ook niet op de waarbenjij.

Vorige week vrijdag was Sanne jarig!! JEEJ!! 22 jaren jong en nog altijd even sprankelend! (Aldus: Lisa). Na een heerlijk ontbijt en een verrassing (voor Sanne) met slingers in huis zijn we een dagje op outreach geweest. Hier hebben we de zambianen een spoedcursus efficiënt werken laten zien. Er moesten een stuk of 100 kids gevaccineerd worden wat wij wel een leuke taak voor ons vonden. Dus in no time hadden we alle kids een vaccin gegeven en werd het al een stuk rustiger. Ondertussen was de verloskundige (met 3 man) de zwangeren aan het controleren. Toen wij iedereen gevaccineerd hadden en even een kijkje gingen nemen bij de zwangeren bleek dat zij nog niet eens op de helft waren. Dus de hele dag bezig geweest nog met de zwangeren, hen blij gemaakt met een klamboe en daarna ’s avonds lekker genoten van een heerlijk koud Savannah’tje.

Het weekend rustig aan gedaan en de laatste hand gelegd aan ons report over malaria. Maandags was Lisa helaas ziek, dus die is thuisgebleven en Sanne is toen alleen naar het ziekenhuis gegaan. Daar heeft ze geassisteerd bij een keizersnede wat een hele gewaarwording was, hier krijgen ze geen ruggenprik maar krijgen ze een soort harddrugs (ketamine) waarmee ze helemaal van de wereld raken. De vrouw spartelde nog wat af en toe dus de dokter vroeg om nog wat meer harddrugs, haha bizar! Het kind wat geboren wat had flink wat meconium geaspireerd dus kwam slap en bleek ter wereld. De verloskundige die erbij was had niet bedacht dat het misschien handig was om een beademingsballon in de buurt te hebben voor het geval dat het kind het niet zo goed zou doen. Sanne vroeg: “waar is die ballon dan?” Uhm ja op de labour ward, zei ze! Dus handschoenen uit, rubberlaarzen uit en in de sprint naar de labour ward om de beademingsballon te halen en in actie gekomen om het kind te ondersteunen. Gelukkig met succes, kind maakt het goed!

Rest van de week een dagje naar het St Margret’s hospital geweest waar we een kijkje hebben genomen. Dit ziekenhuis was een stuk mooier dan Lubwe Mission en was ook veel minder chaotisch, echter waren er ook een stuk minder patiënten wat er voor zorgde dat het al een stuk verzorgder eruit zag. Hier hebben we van de verpleegkundige een rondleiding gehad, volgens ons waren er maar 2 of 3 verpleegkundigen in het hele ziekenhuis aanwezig, maargoed. Daarna een kijkje genomen in ‘the convent’ van het St Margret’s hospital, want Sister Bea wou natuurlijk even haar mede sisters even begroeten en ‘resten’, daar hebben we ook mee geluncht, erg lekker, NOT! Haha. Gelukkig vonden ze het niet erg dat we niet veel hebben gegeten. Haha.

We hebben vrijdag onze eindpresentatie gegeven en daarmee onze stage in het Lubwe Mission Hospital afgesloten. Donderdag onze beoordeling van ons report gehad waar een glansrijke 9,7 boven stond. Altijd fijn! Sister Beatrice was erg complimenteus en vond het heel fijn dat we er waren. Nu aan het eind van de stage merken we doordat iedereen aan ons vraagt wanneer we terugkomen en dat het zo leuk was dat ze het toch eigenlijk best wel heel leuk vonden om ons hier te hebben.

Vrijdag ook onze laatste netten uitgedeeld, slingers opgehangen en ballonnen gegeven aan de kinderen in de Children’s Ward. We hebben samen met nurse Mercy een strategie bedacht dat elk ziek kind er 1 mocht ophalen (of nouja, de ouders) en dat als iemand van de staff een net wilde dat ze een dansje moesten doen en een liedje moesten zingen, hilarisch! Wat hebben wij gelachen om de dansmoves van de Zambianen. Veel blije gezichten and ‘MANY THANKS TO HOLLAND’. Door de slingers en ballonnen is de children’s ward een stuk opgevrolijkt, erg leuk dat het met zoiets kleins al zo’n verandering kan ondergaan.

Gisteren was ons laatste dagje Lubwe want vannacht zijn we om 3.00u vertrokken met Aaron (de laborant en twee vrienden) richting Lusaka om daar onze laatste daagjes door te brengen. De reis was 3,5u minder lang dan de heenweg en we zijn nu veilig en wel aangekomen in het Lusaka backpackers Hostel! Fijn, nu ons verslag afmaken voor school en dan een paar daagjes vakantie houden. Hopelijk is het mooi weer en kunnen we nog wat van de stad zien. Trouwens, de overgebleven voedselvoorraad hebben we aan Bernhard die ons heeft rondgeleid door Lubwe (van het Guesthouse) gegeven. Hier was hij erg blij mee! God bless us zei die, dan komt het vast helemaal goed met ons haha! Lisa haar oude allstars hebben we aan de tuinman gegeven met dezelfde maat die nu op afgeraffelde slippertjes loopt dus die was ook helemaal gelukkig. In ruil daarvoor heeft hij voor ons brood opgehaald van de market (jaaa ondertussen zijn wij ook net luie zambianen). Wat oude kleren of dingen die een beetje kapot waren hebben we aan de verloskundige en verpleegkundige van het outreach team gegeven, die waren maar wat blij met de oude doktersjasjes van het UMCG en shirtjes, broeken, ondergoed en sokken. Gisteren zouden er nieuwe gasten komen in het huis dus sliepen wij in ‘the convent’ oftewel het klooster. Om nog even onze zonden van afgelopen weken te overdenken. Amen! Het was erg fijn en we voelen ons weer helemaal een heilig boontje!

Nu zijn we ook wel klaar om te gaan en we hebben er ook wel zin in om weer langzaam richting Nederland te komen. Tot precies over een week!

Veel liefs dit keer uit Lusaka!

Sanne & Lisa