Happy Newyear
Door: Sanne & Lisa
Blijf op de hoogte en volg Sanne en Lisa
01 Januari 2013 | Zambia, Lubwe
Lieve Allemaal,
Allereerst voor iedereen een heel gelukkig en gezond 2013! We hebben het overleefd. Inmiddels weer een hoop beleefd.
De eerste stageweek zit er op en we zijn alweer ‘druk’ met de tweede week begonnen. Vorige week vrijdag een dagje meegelopen met een alleraardigste dokter die alle tijd voor ons nam en ons nog een haarfijn uitlegde wat malaria nou precies is, wat het doet, wat de symptomen zijn etc etc. Daarna met hem een ronde over de vrouwenafdeling gelopen. De vrouwen liggen hier door elkaar, of je nu een miskraam hebt gehad of een gebroken been of malaria hebt je ligt naast elkaar. Van de dokter hebben we een lijst met woorden in Bemba gekregen die we maar even moesten leren zodat wij het gesprek konden starten. Op ons allerbest begonnen we bij patiënt 1: Mulishani, (hallo, hoe gaat het), Finishi filekalipa (wat is er aan de hand?) en een aantal woorden als hoofdpijn/ overgeven/ diarree/ misselijkheid die we uit moesten vragen. Aangezien we alleen deze woorden kenden hadden we geen flauw idee wat de patiënten erop antwoordden dus erg handig zoals je begrijpt. We hebben dan over 16 patiënten ook wel ruim 3,5u gedaan. Haha. Na deze helse ochtend, euchm waren we weer klaar en hadden we weekend. Heerlijk in het zonnetje buiten gezeten, helaas wel in onze lange broek. Want je moet hier bij de Sisters in de buurt ‘descent’ gekleed!
Oudjaarsdag hebben we ons project vervolgd, aangezien we geen internet hebben en er weinig over de behandelingen/ diagnose stellen van malaria te vinden is op google schrijven we ons product door iedereen die er informatie over heeft als bron te gebruiken. Zo zijn we gister een dagje op het laboratorium geweest, een erg aardige en intelligente laborant Aaron heeft ons in geuren en kleuren van alles over zijn vak verteld en ook over malaria. We hebben met hem van allerlei testjes gedaan van mensen waarvan het bloed getest moest worden, of de urine, voor mensen die een bloedtransfusie nodig hadden hebben uit een zakje bloed in de koelkast een beetje afgetapt (met de hand, heel steriel allemaal, NOT) overgebleven bloed zo HUP in de prullenbak, van de gekken. Zegt Aaron tegen ons: How do you do that in Holland? Euh, zeiden we, we do it with a machine! Omdat hij 220 ml bloed nodig had en er 600 ml in de zak zat moest hij het even wegen met een unster (weegschaal) Na even schudden aan de weegschaal stond hij op nul. Tja, zegt Aaron this is how we do that in Africa! De vrouw van Aaron was net bevallen in Lusaka. Omdat ook hij het niet vertrouwde om in het Lubwe Mission Hospital zijn vrouw te laten bevallen. Dat zegt genoeg. Omdat hij zijn vrouw op 20 januari op moet halen in Lusaka hebben wij een lift geregeld met hem. Op hoop van zegen dat we hier ook van op aan kunnen, zou wel ideaal zijn in plaats van met zo’n krakkemikkige bus.
Gister met de overdracht ook nog een heel fascinerende discussie tussen de staf van het ziekenhuis gehad. Ze waren aan het overleggen of het niet misschien was om alle doden te rapporteren in een boek. Waaraan ze dood waren gegaan en op welk tijdstip etc. Ooh en of er ook niet een dokter moest komen om te bevestigen dat diegene ook daadwerkelijk dood was. Dit na een incident waarbij iemand van houding was veranderd in de vriezer. Oeps! Soms lijkt het net of ze voor het eerst een ziekenhuis opzetten als je hoort wat voor discussies allemaal ter sprake komen bij de overdracht.
Nou goed, oudjaarsavond hebben we gevierd in het ziekenhuis. Een bijzonder tafereel, de sisters waren de special guests, en ook wij werden even genoemd als special guests from Holland! Die afrikanen kunnen dansen als geen ander. Wat een hilariteit, we hebben smakelijk gelachen om alle dansmoves. Toch bijzonder om ook eens te zien hoe het hier gevierd wordt. Met heeel veel eten, een barbecue, bier en frisdrank (helaas geen Savannahs). Helaas dus voor ons de eerste oud en nieuw zonder een glaasje alcohol! Om half 2 lagen wij alweer lekker op 1 oor.
Vandaag de meest hectische gebeurtenis die je maar kan verzinnen meegemaakt. Toen wij even wilden gaan internetten in het ziekenhuis konden we de sleutel van de administratie niet vinden. Wij gevraagd aan een nurse of zij de sleutel had, nee zei zij, maar Sister Beatrice is op de Labour Ward en die heeft de sleutel. Dus wij naar de Labour Ward, Lisa voorop, langs het gordijn heen stond Sister Beatrice die opkeek en gelijk vroeg: Hee Hello, weet je hoe je moet beademen? Euh JA hoezo? Lag daar een kind (1 van een tweeling) van wij schatten 30 weken oud op bed met een ademhaling van nou rond de 80 ongeveer. Sister Bea draait zich om en loopt weg, dus wij hup ballon erop en starten met beademen. Wat fijn dat we ook in een acute situatie weten hoe het moet. Na ongeveer een kwartier had het kind weer iets meer kleur en ademde het zelf. Wat een opluchting. Maar wat een spanning, het zweet liep ons over de rug op de warme/ hete labour ward. Nu (een drie kwartier later) doet het kind het oke, heeft nog wel moeite met ademhalen maar ademt weer zelf, heeft kleur een hartslag en reageert een beetje. De arts die gebeld werd kwam binnenwandelen, heeft het kind niet aangeraakt of wat en liep toen met het advies om wat dextrose te geven weer weg. We hopen dat het kind het goed blijft doen, de tweede van de tweeling deed het wel goed. En dat allemaal op nieuwjaarsdag.
Na deze spanning ook nog wel wat leuks te melden. Wij gaan hier door het leven als rooms katholieke getrouwde vrouwen. Lisa heeft Sanne 1 van haar ringen gegeven zodat het net lijkt alsof we allebei getrouwd zijn. Scheelt een hoop vragen en zwarte mannen achter ons aan. Haha.
De bliksem is vorige week ingeslagen op het modem van de WIFI. Dus helaas geen internet meer in ons huisje. Ook de dongel werkt vreselijk slecht dus we kunnen niet veel zien van het internet en ook onze mails niet snel lezen/ beantwoorden. Nu zitten we in het ziekenhuis om daar even met het internet ons blog te plaatsen. Hopelijk lukt het ons ook weer om wat foto’s te uploaden.
Tot de volgende keer! Hopelijk hebben jullie ook allemaal een fijne jaarwisseling gehad. Wij zijn alweer op de helft, de tijd gaat snel!
Liefs uit Lubwe
Allereerst voor iedereen een heel gelukkig en gezond 2013! We hebben het overleefd. Inmiddels weer een hoop beleefd.
De eerste stageweek zit er op en we zijn alweer ‘druk’ met de tweede week begonnen. Vorige week vrijdag een dagje meegelopen met een alleraardigste dokter die alle tijd voor ons nam en ons nog een haarfijn uitlegde wat malaria nou precies is, wat het doet, wat de symptomen zijn etc etc. Daarna met hem een ronde over de vrouwenafdeling gelopen. De vrouwen liggen hier door elkaar, of je nu een miskraam hebt gehad of een gebroken been of malaria hebt je ligt naast elkaar. Van de dokter hebben we een lijst met woorden in Bemba gekregen die we maar even moesten leren zodat wij het gesprek konden starten. Op ons allerbest begonnen we bij patiënt 1: Mulishani, (hallo, hoe gaat het), Finishi filekalipa (wat is er aan de hand?) en een aantal woorden als hoofdpijn/ overgeven/ diarree/ misselijkheid die we uit moesten vragen. Aangezien we alleen deze woorden kenden hadden we geen flauw idee wat de patiënten erop antwoordden dus erg handig zoals je begrijpt. We hebben dan over 16 patiënten ook wel ruim 3,5u gedaan. Haha. Na deze helse ochtend, euchm waren we weer klaar en hadden we weekend. Heerlijk in het zonnetje buiten gezeten, helaas wel in onze lange broek. Want je moet hier bij de Sisters in de buurt ‘descent’ gekleed!
Oudjaarsdag hebben we ons project vervolgd, aangezien we geen internet hebben en er weinig over de behandelingen/ diagnose stellen van malaria te vinden is op google schrijven we ons product door iedereen die er informatie over heeft als bron te gebruiken. Zo zijn we gister een dagje op het laboratorium geweest, een erg aardige en intelligente laborant Aaron heeft ons in geuren en kleuren van alles over zijn vak verteld en ook over malaria. We hebben met hem van allerlei testjes gedaan van mensen waarvan het bloed getest moest worden, of de urine, voor mensen die een bloedtransfusie nodig hadden hebben uit een zakje bloed in de koelkast een beetje afgetapt (met de hand, heel steriel allemaal, NOT) overgebleven bloed zo HUP in de prullenbak, van de gekken. Zegt Aaron tegen ons: How do you do that in Holland? Euh, zeiden we, we do it with a machine! Omdat hij 220 ml bloed nodig had en er 600 ml in de zak zat moest hij het even wegen met een unster (weegschaal) Na even schudden aan de weegschaal stond hij op nul. Tja, zegt Aaron this is how we do that in Africa! De vrouw van Aaron was net bevallen in Lusaka. Omdat ook hij het niet vertrouwde om in het Lubwe Mission Hospital zijn vrouw te laten bevallen. Dat zegt genoeg. Omdat hij zijn vrouw op 20 januari op moet halen in Lusaka hebben wij een lift geregeld met hem. Op hoop van zegen dat we hier ook van op aan kunnen, zou wel ideaal zijn in plaats van met zo’n krakkemikkige bus.
Gister met de overdracht ook nog een heel fascinerende discussie tussen de staf van het ziekenhuis gehad. Ze waren aan het overleggen of het niet misschien was om alle doden te rapporteren in een boek. Waaraan ze dood waren gegaan en op welk tijdstip etc. Ooh en of er ook niet een dokter moest komen om te bevestigen dat diegene ook daadwerkelijk dood was. Dit na een incident waarbij iemand van houding was veranderd in de vriezer. Oeps! Soms lijkt het net of ze voor het eerst een ziekenhuis opzetten als je hoort wat voor discussies allemaal ter sprake komen bij de overdracht.
Nou goed, oudjaarsavond hebben we gevierd in het ziekenhuis. Een bijzonder tafereel, de sisters waren de special guests, en ook wij werden even genoemd als special guests from Holland! Die afrikanen kunnen dansen als geen ander. Wat een hilariteit, we hebben smakelijk gelachen om alle dansmoves. Toch bijzonder om ook eens te zien hoe het hier gevierd wordt. Met heeel veel eten, een barbecue, bier en frisdrank (helaas geen Savannahs). Helaas dus voor ons de eerste oud en nieuw zonder een glaasje alcohol! Om half 2 lagen wij alweer lekker op 1 oor.
Vandaag de meest hectische gebeurtenis die je maar kan verzinnen meegemaakt. Toen wij even wilden gaan internetten in het ziekenhuis konden we de sleutel van de administratie niet vinden. Wij gevraagd aan een nurse of zij de sleutel had, nee zei zij, maar Sister Beatrice is op de Labour Ward en die heeft de sleutel. Dus wij naar de Labour Ward, Lisa voorop, langs het gordijn heen stond Sister Beatrice die opkeek en gelijk vroeg: Hee Hello, weet je hoe je moet beademen? Euh JA hoezo? Lag daar een kind (1 van een tweeling) van wij schatten 30 weken oud op bed met een ademhaling van nou rond de 80 ongeveer. Sister Bea draait zich om en loopt weg, dus wij hup ballon erop en starten met beademen. Wat fijn dat we ook in een acute situatie weten hoe het moet. Na ongeveer een kwartier had het kind weer iets meer kleur en ademde het zelf. Wat een opluchting. Maar wat een spanning, het zweet liep ons over de rug op de warme/ hete labour ward. Nu (een drie kwartier later) doet het kind het oke, heeft nog wel moeite met ademhalen maar ademt weer zelf, heeft kleur een hartslag en reageert een beetje. De arts die gebeld werd kwam binnenwandelen, heeft het kind niet aangeraakt of wat en liep toen met het advies om wat dextrose te geven weer weg. We hopen dat het kind het goed blijft doen, de tweede van de tweeling deed het wel goed. En dat allemaal op nieuwjaarsdag.
Na deze spanning ook nog wel wat leuks te melden. Wij gaan hier door het leven als rooms katholieke getrouwde vrouwen. Lisa heeft Sanne 1 van haar ringen gegeven zodat het net lijkt alsof we allebei getrouwd zijn. Scheelt een hoop vragen en zwarte mannen achter ons aan. Haha.
De bliksem is vorige week ingeslagen op het modem van de WIFI. Dus helaas geen internet meer in ons huisje. Ook de dongel werkt vreselijk slecht dus we kunnen niet veel zien van het internet en ook onze mails niet snel lezen/ beantwoorden. Nu zitten we in het ziekenhuis om daar even met het internet ons blog te plaatsen. Hopelijk lukt het ons ook weer om wat foto’s te uploaden.
Tot de volgende keer! Hopelijk hebben jullie ook allemaal een fijne jaarwisseling gehad. Wij zijn alweer op de helft, de tijd gaat snel!
Liefs uit Lubwe
-
01 Januari 2013 - 15:21
Aster:
Wat een avonturen weer dames! Echt Afrika in al zijn onvoorstelbaarheid! Geniet er nog van met alle mooie en minder mooie dingen. Ook een gelukkig nieuwjaar voor jullie beiden. Liefs Aster -
01 Januari 2013 - 18:37
Mariët:
Leuk om jullie te volgen!
Veel plezier nog tijdens deze "leerzame periode" en natuurlijk ook voor jullie Happy New Year.
Groetjes Peter en Mariët -
01 Januari 2013 - 21:00
Judith:
Ha die Lisa en Sanne,
Een gelukkig nieuwjaar!
Wat maken jullie een boel verschillende dingen mee daar zeg! Echt raar he, om elke dag weer opnieuw nieuwe dingen mee te maken die zo anders zijn dan je ze gewend bent.
Super leuke foto's ook! Van de kinderen en de dieren en alles:) Ben erg benieuwd naar de rest van de foto's!
Heel veel succes en plezier daar!
Liefs Judith
ps. Lisa we hebben jonge geitjes:P haha -
02 Januari 2013 - 10:57
Markie:
Damess!
Ook al wist ik al veel;) weer een top verhaaltje hoor, leuk!
Hopelijk gaat het nog goed met het kindje..
Liefs mark
ps. Lisa ook wij hebben jonge geitjes;) -
02 Januari 2013 - 14:14
Leoniek:
Hee Lisa en Sanne!
Gelukkig nieuw jaar!!
dat was weer een spannend verhaal! Leuk joh en gaaf dat jullie gewoon even een babyleven redden op nieuwjaarsdag! goed begin van het jaar lijkt mij!
Liefs Leoniek
ps. wij hebben helaas geen jonge geitjes.. -
02 Januari 2013 - 16:28
Erik De Gier:
Voor jullie ook een gelukkig nieuwjaar.
Leuk om jullie reis te volgen op deze manier. Wel wat meer foto's plaatsen svp :))
Groet, Erik -
02 Januari 2013 - 20:57
Anneleth:
Voor jullie natuurlijk ook happy new year.
Wat een verhaal en wat een 'mooi'begin van het nieuwe jaar (hopelijk red dit kindje het).
anneleth -
04 Januari 2013 - 15:36
Sanne En Lisa In Zambia:
Hee Allemaal, bedankt voor de reacties ! Leuk om te lezen..
Het kindje van nieuwjaarsdag is helaas overleden de volgende ochtend!
Dus we hebben het nog maar een paar uurtjes kunnen rekken..
Foto's uploaden is heel lastig en internet is hier erg wisselvallig en vaker niet dan wel, we gaan het zo nog eens proberen..
Liefs Sanne en Lisa -
04 Januari 2013 - 16:13
Inge:
ik ben trots op jullie meiden! -
04 Januari 2013 - 20:03
Gretha:
De geitjes zijn nog niet bij ons op bezoek geweest, helaas :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
